Ronald Reagan, człowiek instytucja. Tak najkrócej można streścić tego wybitnego polityka. Nienawidzony przez lewaków, bo ukazał ich prawdziwe oblicze, a zarówno socjalistyczna prawica (ze względów aksjologicznych) wyciera sobie nim obecnie gębę. W ostatnią niedzielę gdyby żył to Reagan obchodziłby setne urodziny. To właśnie prezydent Reagan był tym politykiem który doprowadził do upadku dwubiegunowego podziału świata, oczywiście miał wsparcie w ówczesnej premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher oraz w naszym papieżu Janie Pawle II. Bardzo dobrą książkę o tej trójce wybitnych osobowości pt „Prezydent, papież, premier. Oni zmienili świat” napisał John o' Sullivan. Ale to tak na marginesie. Wracając do Reagana jego sukces nie byłby osiągalny, gdyby nie doskonali doradcy ekonomiczni z Miltonem Friedmanem na czele, którzy odrzucili model Keynesa, a wprowadzili Reaganomikę, która w najkrótszy sposób uznawał rynek za najlepszy model regulacyjny stosunków gospodarczych. Głównym sukcesem prezydentury Reagana było drastyczne obniżenia opodatkowania co doprowadziło do pobudzenia przedsiębiorczości, a spowodowało to wysoki wzrost gospodarczy przez całą kadencję prezydentury Reagana przy bardzo wysokich wydatkach na zbrojenia, co było głównym aspektem upadku ZSRR, czyli największym sukcesem politycznym jego prezydentury.Reagan skutecznie dążył do jak największej liczby prywatyzacji w sektorze publicznym co spowodowało ogromny spadek bezrobocia, bo gdy koszty pracy maleją to automatycznie zwiększa się zatrudnienie.
Szkoda tylko że socjaliści z Wiejskiej tego nie rozumieją, choć osobiście myślę że oni to doskonale rozumieją, ale działacze partyjni muszą z czegoś przecież żyć, a dodatkowo walka z biurokracją z pewnością napędzi im potencjalnych wyborców, którzy mając liberalne poglądy nie interesują się zbytnio polityką i zawsze zagłosują na kogoś kto w telewizji powie, że jego partia będzie walczyła z biurokracją, a w rzeczywistości wyjdzie z tego wielkie nic. Oczywiście Polska to nie Ameryka i z pewnością długo nie będziemy potęgą na skalę USA, ale prowadząc politykę gospodarczą opartą na ekonomii podażowej przy obecnym socjalizmie panującym szczególnie w państwach Unii Europejskiej oraz przy obecnej administracji rządowej również w Stanach Zjednoczonych. To możemy nawet za dekadę stać się jednym z najbogatszych państw europejskich. Prowadząc politykę na zasadzie zadłużajmy się, a to co będzie za dziesięć lat to już nas nie obchodzi, daleko nie zajedziemy. I na koniec jeszcze jedno, Reagan nie osiągnął sukcesu że głośno krzyczał „imperium zła, imperium zła”, ale dlatego że wykończył to imperium ekonomicznie. A więc po pierwsze Reaganomika głupcze!!!
